میومکتومی چیست؟ در چه مواردی پزشک شما میومکتومی را توصیه می کند؟ آیا می دانید این جراحی چگونه انجام می شود؟ اگر ما هم جزو کسانی هستید که قرار است این جراحی را انجام دهید، باید مواردی از قبیل چگونگی آن و نکاتی را در این خصوص رعایت کنید را بدانید. بنابراین در این مقاله از سایت دکتر فریبا بهنام فر به هر آنچه باید در این باره بدانید، اشاره خواهیم کرد.
میومکتومی چگونه انجام می شود؟
میومکتومی، یک عمل جراحی است که به منظور برداشتن فیبروم های رحمی انجام می شود. در این عمل، یک جراح از طریق برش در ناحیه شکم یا از طریق واژن، به داخل رحم دسترسی پیدا می کند و فیبروم های رحم را بر می دارد. سپس شکم یا واژن بخیه می شود. البته روش انجام جراحی بسته به شیوه انجام آن دارد که در ادامه به صورت دقیق تر به آن اشاره خواهیم کرد:
برای انجام این عمل، بیمار باید تحت بیهوشی عمومی قرار گیرد و بستری شود. جراح می تواند برای دسترسی به ضایعات درون رحم از طریق برش در ناحیه شکم انجام شود که به آن لاپارتومی باز می گویند.
همچنین می تواند از طریق جراخی هیستروسکوپی انجام شود. در روش لاپاراتومی باز، جراح یک برش بزرگ در ناحیه شکم برای دسترس به رحم ایجاد می کند. در هیستروسکوپی، برش های گسترده وجود ندارد و جراحی از طریق هیستروسکوپ و به صوت واژینال انجام می شود.
آیا میومکتومی به روش لاپاراسکوپی نیز انجام می شود؟
یکی دیگر از روش های انجام این جراحی میومکتومی لاپاراسکوپی است. در این روش برش های کوچکی برای وارد شدن لاپاراسکوپ در شکم ایجاد می شود. سپس دستگاه و تجهیزات پزشکی از این طریق وارد می شود. انجام این جراحی به وسیله لاپاراسکوپی، ریسک عوارض بعد از جراحی را به شدت کاهش می دهد و همچنین عوارضی مانند برش های گسترده در شکم ایجاد نمی کند.
میومکتومی به چه دلیل تجویز می شود؟
میومکتومی به دلایل مختلفی تجویز می شود. ممکن است بنا به صلاح دید متخصص زنان از این روش جراحی برای برطرف کردن مشکلات شما بهره گرفته شود. اما شایع ترین دلیل استفاده از این جراحی، خارج کردن فیبروم رحم است. اما برای درمان فیبروم رحم ممکن است این جراحی توصیه نشود. همچنین در موارد زیر ممکن است این درمان جراحی برای شما توصیه شود.
وجود علائم بارز از فیبروم رحم
فیبروئیدهای رحمی می توانند علائم نامطلوبی مانند خونریزی شدید، درد شکمی، فشار در ناحیه پایینی شکم و اختلالات تناسلی را ایجاد کنند. در صورتی که این علائم باعث اختلال در کیفیت زندگی بیمار شده باشند، میومکتومی به عنوان یک روش درمانی برای برداشتن فیبروئیدهای رحمی مورد تجویز قرار می گیرد.
اندازه فیبروم رحم
اگر فیبروم های رحمی بزرگ شده باشند و اندازه آن ها به حدی رسیده باشد که باعث فشار بر روی اعضای دیگر در نواحی اندام تناسلی بانوان شود، میومکتومی به عنوان یک روش درمانی موثر به کار گرفته می شود.
زمانی که درمان های غیر جراحی کارساز نباشد
در برخی موارد، بیماران نمی توانند به درمان های دیگر مانند داروهای هورمونی یا درمان های غیر جراحی مثل لیزر یا روش های ترمیمی پاسخ دهند. در این موارد، میومکتومی به عنوان یک روش درمانی دومین خط در نظر گرفته می شود.
کاهش ریسک سرطان
فیبروم های رحمی ممکن است باعث افزایش ریسک سرطان رحم شوند. در این موارد، میومکتومی به عنوان یک روش برای کاهش ریسک سرطان در نظر گرفته می شود.
نکته مهم این است که میومکتومی یک روش جراحی است و قبل از تجویز آن، باید تمامی گزینه های درمانی دیگر با بیمار مورد بررسی قرار گیرد و برای تصمیم گیری نهایی، نظر پزشک متخصص باید در نظر گرفته شود.
آیا میومکتومی با هیسترکتومی متفاوت است؟
بله، میومکتومی و هیسترکتومی دو عمل کاملاً متفاوت با اهداف و پیامدهای مختلف هستند. میومکتومی بهمعنای برداشتن فقط فیبرومها از رحم است و رحم حفظ میشود، بنابراین زن پس از آن همچنان امکان بارداری خواهد داشت. این روش بیشتر برای زنانی انجام میشود که تمایل به حفظ باروری یا نگهداشتن رحم دارند. در مقابل، هیسترکتومی به معنای برداشتن کامل رحم است که بهطور دائمی بارداری را غیرممکن میسازد. این روش معمولاً زمانی توصیه میشود که فیبرومها بسیار بزرگ، متعدد، یا همراه با مشکلات جدی دیگر باشند که با روشهای دیگر قابل درمان نیستند.
سوالات متداول میموکتومی
میومکتومی معمولاً زمانی تجویز میشود که زن در سنین باروری باشد و فیبرومها (میومها) باعث بروز علائمی مانند درد شدید، خونریزی زیاد یا نازایی شوند. این جراحی اغلب بین سنین ۳۰ تا ۴۵ سال انجام میشود، یعنی زمانی که فرد هنوز تمایل به حفظ رحم و امکان بارداری دارد. در سنین پایینتر، معمولاً اگر فیبرومها کوچک و بدون علامت باشند، فقط تحت نظر قرار میگیرند؛ اما اگر مشکلات جدی ایجاد کنند، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد دهد. بعد از یائسگی بهندرت میومکتومی انجام میشود، چون فیبرومها معمولاً کوچک میشوند و علائم کاهش مییابد.
خیر، انجام لاپاراتومی بهتنهایی به معنای ناتوانی در باردار شدن نیست، بلکه بستگی به دلیل انجام آن، نحوهی جراحی و سلامت رحم و تخمدانها پس از عمل دارد. اگر لاپاراتومی برای برداشتن فیبروم، کیست یا جراحیهای مشابه باشد و اندامهای تولیدمثل حفظ شوند، بسیاری از زنان پس از آن بهخوبی باردار میشوند. با این حال، گاهی چسبندگیهای داخلی یا آسیب به بافت رحم میتواند شانس بارداری را کاهش دهد یا نیاز به مراقبت ویژه در دوران بارداری ایجاد کند. در نهایت، ارزیابی دقیق توسط پزشک متخصص زنان برای تعیین وضعیت باروری بعد از لاپاراتومی ضروری است.
بله، در بسیاری از موارد فیبروم رحم را میتوان با روشهای غیر جراحی کنترل یا درمان کرد، بهویژه اگر اندازه آن کوچک باشد یا علائم خفیف باشند. گزینههایی مثل داروهای هورمونی (مانند آگونیستهای GnRH) میتوانند اندازه فیبروم را کاهش دهند یا علائم را کنترل کنند، گرچه این اثرات معمولاً موقتی هستند. همچنین، روشهایی مثل آمبولیزاسیون شریان رحمی که جریان خون به فیبروم را قطع میکند، بدون نیاز به جراحی باز انجام میشود. تغییر در سبک زندگی، مصرف داروهای ضدالتهاب و نظارت منظم هم برای موارد بدون علائم کافی است. اما اگر فیبرومها بزرگ، دردناک یا مانع باروری باشند، معمولاً گزینههای جراحی پیشنهاد میشود.